niedziela, 22 listopada 2015

Cynamonowe dziewczyny

Powieść kryminalno-obyczajowa "Cynamonowe dziewczyny" jest drugą częścią wiślańskiego cyklu.

Oto co cię czeka, jeśli sięgniesz po tę książkę.

Czytając ją, zawędrujesz w wiślańskie lasy, do polany u podnóża Baraniej Góry. To głównie tam rozgrywa się wyścig z czasem, którego celem jest ujęcie zabójcy. Spotkasz tam Petrę i Konrada, bohaterów "Cienia sprzedawcy Snów", i dowiesz się, jak potoczyły się ich dalsze losy.
Odwiedzisz również Bielsko-Białą, by na jednym z komisariatów obserwować Daniela "Wolverine" Laszczaka podczas pracy.
Weźmiesz udział w nietypowym włamaniu, będziesz razem z zabójcą planować kolejne kroki i wraz z policjantami snuć przypuszczenia, co ma oznaczać róża bez kolców.

Premiera przewidziana jest na styczeń 2016. 
Dziękuję Wydawnictwu Replika za niesamowite tempo i cudowną współpracę.


Można już dodawać do "Chcę przeczytać" na LC.

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/275060/cynamonowe-dziewczyny


czwartek, 12 listopada 2015

Cynamonowe dziewczyny


Być może niektórzy z Was czytali fragmenty prezentowanej na tym blogu powieści o roboczym tytule "Yellowknifer".
Z przyjemnością informuję, że powieść ta niebawem ukaże się w sprzedaży pod tytułem "Cynamonowe dziewczyny".
Zapraszam na stronę zapowiedzi Wydawnictwa Replika http://www.replika.eu/index.php?k=ksi&s=zap&id=595


środa, 4 listopada 2015

Czarny kot

     Czarny kot zastygł w bezruchu na środku jezdni. Wstrząsnął się, zjeżył sierść, zadarł ogon, potem kilkoma susami dopadł pobocza. Andrzej drżącą dłonią wrzucił wsteczny bieg i niebieski opel kadett z brzękiem oderwał się od latarni.



     – Rozpieprzyłeś Błękitną Strzałę?! – Elka spojrzała ze współczuciem na kolegę.

     – Wszystko przez czarnego kota! Sukinsyn wbiegł mi przed maskę, automatycznie przyhamowałem, no i zniosło mnie na latarnię. Ślisko było. – Andrzej uderzył pięścią w ścianę zakładowego kiosku.

     – Czego tam! – Z wnętrza doszedł ich rozeźlony kobiecy głos. – Jeszcze nie ma dziewiątej, ciepłe dopiero dowiozą!

     Ciepły posiłek powinien być dostarczany na tyle wcześnie, by o dziewiątej kioskarka mogła rozpocząć sprzedaż, ale zawsze docierał do zakładu znacznie później, co nieodmiennie wywoływało irytację głodnych pracowników. Przekleństwa i walenie pięściami w ścianę nie były tu niczym niezwykłym.

   – Kot nie może być sukinsynem. To kocinsyn – zawyrokowała Elka. – Nie, że ślisko było, tylko znowu jechałeś po pijaku – wytknęła bezlitośnie.

     – Zaraz tam po pijaku, ledwo litra we trzech obróciliśmy! A przez tego czarnego zasrańca same nieszczęścia. Musiałem na bazie postawić trzy Vistule, żeby mi to po cichu wyklepali, a żona się obraziła, bo miałem ją zawieźć do Łeby. W dodatku zapomniałem o kiełbasie w bagażniku i mi zeżarli.

     Ela chciała pocieszyć kolegę, lecz nim zdążyła się odezwać, obok nich przystanął sekretarz POP.

     – Dzień dobry. Można wiedzieć, czemu nie był pan na ostatnim zebraniu partyjnym?

     – Gdybym wiedział, że to ostatnie, tobym z całą rodziną przyszedł – odpalił Andrzej słowami starego dowcipu. W kolejce rozległy się ukradkowe śmiechy, a sekretarz poczerwieniał.

     – Zobaczymy, czy na egzekutywie też będzie pan miał ochotę do żartów!

   Odwrócił się i odszedł, ścigany głośnym rechotem kolejkowiczów.

    – Teraz to dowaliłeś jak dzik w sosnę! – Dziewczyna pokręciła głową na wpół ze zgrozą, na wpół z podziwem.

     – Mówię ci, Ela, wszystko przez tego czarnego! Sukinsyn czy nie, ale skurwysyn na pewno!